جواب دندان شکن مردم كردستان ….!

0

سارینا چوبتاشابی

در ماه‌های اخیر، شهرهای مختلف کردستان شاهد اعتصابات و اعتراضات گسترده‌ای بوده‌اند که عمدتاً به‌دنبال حکم اعدام دو فعال سیاسی، وریشه مرادی و پخشان عزیزی، به وقوع پیوسته است.
در پی صدور حکم اعدام برای وریشه مرادی و پخشان عزیزی، دو فعال سیاسی و حقوق بشری کرد، موج جدیدی از اعتراضات در سراسر کردستان ایران شکل گرفت که با اعتصابات گسترده‌ای همراه شد. این اعتراضات نه تنها به‌عنوان یک واکنش به احکام قضائی در نظر گرفته می‌شوند، بلکه به‌عنوان یک اعلان عمومی علیه سرکوب‌های سیستماتیک و نقض حقوق بشر در مناطق کردستان و ایران در سطح کلان نیز مطرح هستند.

کردستان ایران همواره یکی از مناطقی بوده است که در آن تاریخ مبارزات سیاسی و اجتماعی در برابر دولت مرکزی با چالش‌های فراوان روبرو بوده است. پس از انقلاب اسلامی 1979، این منطقه شاهد سرکوب‌های وسیعی بوده که در پی آن بسیاری از فعالان سیاسی، فرهنگی و اجتماعی دستگیر و یا اعدام شده‌اند. این در حالی است که تحولات اخیر در کردستان، که عمدتاً حول مسائل حقوق بشری و عدالت اجتماعی می‌چرخد، به‌ویژه از دهه‌های اخیر شدت گرفته است. از جمله این تحولات، اعتصابات و اعتراضات به حکم اعدام وریشه مرادی و پخشان عزیزی است که به‌طور مستقیم به نارضایتی گسترده از شرایط سیاسی موجود در کردستان برمی‌گردد.

حکم اعدام وریشه مرادی و پخشان عزیزی نه تنها در سطح داخلی بلکه در سطح جهانی نیز مورد توجه قرار گرفت. سازمان‌های حقوق بشری مانند عفو بین‌الملل و دیدبان حقوق بشر به‌شدت این احکام را محکوم کردند و آن‌ها را نقض فاحش حقوق بشر دانستند. این اعتراضات از جنبه‌های مختلفی قابل تحلیل است.
اولاً، این اعتراضات به‌طور واضح نشان‌دهنده نارضایتی مردم از سیاست‌های سرکوبگرانه است. ثانیاً، نشان‌دهنده بی‌اعتمادی عمومی به نهادهای قضائی است که اغلب متهم به عدم شفافیت و فساد هستند. این وضعیت، بیش از پیش جامعه جهانی را به واکنش وا داشت و صدای اعتراض از داخل کشور به خارج نیز کشیده شد.
این اعتراضات نه تنها به دلیل نگرانی‌های اجتماعی و حقوق بشری، بلکه به‌عنوان یک اعتراض سیاسی علیه دولت مرکزی و سرکوب‌های موجود در منطقه مطرح شده‌اند

اعتصابات در کردستان، به‌ویژه در دهه‌های اخیر، همواره بخشی از تاریخ مبارزات مردم این منطقه بوده است. این منطقه که به‌طور تاریخی با مشکلات اجتماعی و سیاسی مواجه بوده، شاهد اعتراضات متعددی علیه سرکوب‌های دولتی و نقض حقوق بشر بوده است. با وقوع حکم اعدام وریشه مرادی و پخشان عزیزی، که به‌ویژه در پی فعالیت‌های سیاسی و حقوق بشری‌شان به اعدام محکوم شدند، مردم کردستان به‌طور گسترده‌تری دست به اعتراض زدند.

این احکام به‌عنوان یکی از نشانه‌های سرکوب شدید آزادی‌های سیاسی و حقوق بشر در ایران تعبیر شد و این مسأله باعث شد که اعتراضات در کردستان و برخی از مناطق دیگر شدت یابد.

اعتصابات در بسیاری از شهرهای کردستان همچنان ادامه دارد. اعتراضات مردمی با شعارهایی علیه اعدام، نقض حقوق بشر و سرکوب سیاسی همراه است.
بسیاری از مردم از اعتصاب غذا گرفته تا تحصن‌های خیابانی، به‌عنوان ابزارهای مبارزاتی خود برای اعتراض به این احکام و شرایط موجود استفاده می‌کنند. در همین راستا، برخی از گروه‌های سیاسی و فعالان اجتماعی نیز با پیوستن به این اعتراضات از آزادی و حقوق بشر دفاع کرده و خواستار تغییر سیاست‌های دولت مرکزی شدند.

این اعتصابات نه تنها به‌عنوان یک اعتراض علیه حکم اعدام بلکه به‌عنوان یک حرکت اجتماعی و سیاسی در جهت نشان دادن نارضایتی مردم از سیاست‌های دولتی و سرکوب‌های موجود در کردستان و دیگر مناطق به‌شمار می‌رود. واکنش‌های دولت به این اعتراضات اغلب خشونت‌آمیز بوده و نیروهای امنیتی برای متفرق کردن تظاهرکنندگان از انواع ابزارها استفاده کرده‌اند. این موضوع، به‌ویژه در شرایط فعلی، ممکن است به تداوم فشارهای اجتماعی و افزایش نارضایتی‌ها منجر شود.

اعتصابات اخیر در کردستان نشان‌دهنده عمق نارضایتی‌های اجتماعی و سیاسی مردم این منطقه است. در حالی که احکام اعدام و سرکوب‌های سیاسی عوامل مستقیم این اعتراضات بوده‌اند، اما این وقایع به‌طور کلی بازتابی از شرایط پیچیده و دشوار اجتماعی و سیاسی در کردستان هستند. جامعه جهانی باید توجه ویژه‌ای به این اعتراضات و وضعیت حقوق بشر در ایران داشته باشد و از دولت مرکزی بخواهد که سیاست‌های خود را اصلاح کرده و حقوق مردم کردستان را به رسمیت بشناسد.

وەڵامێک بنووسە

پۆستی ئەلیکترۆنییەکەت بڵاوناکرێتەوە. خانە پێویستەکان دەستنیشانکراون بە *